بررسی امکان پذیری طراحی مجموعه های زیستی بر اساس حریم های زیست بومی

از دیرباز تاکنون همواره دیده می شود که معماران به دنبال راهی برای طراحی ساختمان هایی که سازگار با محیط خود بوده و از طبیعت پیرامون خود الهام گرفته باشد، هستند. شاهکارهای معماری بسیاری در دنیا وجود دارند که با الهام از فرم طبیعی عناصر موجود در طبیعت شکل گرفته اندکه با تدابیر خاصی نه تنها به محیط خود آسیب نمی رسانند بلکه همساز با اقلیم خود می باشند. در این راستا، چگونگی روند و مراحل الهام گیری از طبیعت برای دستیابی به یک محصول از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مقاله با الهام گیری از فرم تنه ی درخت چنار و میوه ی آن، یک مرکز تحقیقاتی – آموزشی اکولوژیک در راستای به حداقل رساندن آسیب به محیط زیست و به کارگیری تمامی روش های مدرن (استفاده از پانل های خورشیدی، استفاده از نماهای دوگانه، تعبیه واحد بیوگاز برای تولید انرژی از بیومس و ...) برای ذخیره ی انرژی و کاهش آلودگی زیست محیطی طراحی شده است. در ابتدا مراحلی جهت طراحی معماری با رویکرد بیونیک پیشنهاد شده است. درنهایت با مطالعه بر روی تنه و میوه ی درخت چنار به عنوان نماد تقدس در منطقه ی موردمطالعه (منطقه الموت قزوین)، طرحی در جهت کاهش خسارت به محیط زیست ارایه گردید. هدف از طراحی، ایجاد بنایی منطبق با ویژگی های محیطی منطقه و در نتیجه کاهش خسارت به محیط زیست می باشد. روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی از طریق جمع آوی اطلاعات، مطالعات میدانی، مطالعه ادبیات موجود و کتابخانه ای می باشد. نگارنده معتقد است که طرح باید به گونه ای باشد که با بهره مندی از تکنولوژی های مدرن و با دیدگاه بهره گیری از طبیعت و اصل حداقل مصرف انرژی و معماری پایدار باشد تا طرحی بهینه خلق گردد که علاوه بر زیبایی کارایی نیز داشته باشد.

Keywords:

معماری بیونیک , تعامل انسان با طبیعت , درخت چنار , بهینه سازی , ساختارهای طبیعی , الهام از طبیعت