ارزیابی تاثیر رویکرد طراحی محیطی (CPTED) بر ارتقا امنیت و کاهش جرایم در فضاهای جمعی شهری

با گسترش شهرها و افزایش شهرنشینی و به دنبال آن بروز معضلات اجتماعی ،امنیت شهروندان در فضاهای شهری دارای اهمیت ویژه ای گشت و به عنوان یکی از اولویت های اساسی حرفه مندان و تیوری پردازان شهری نیز تبدیل شده است.ایجاد محیطی امن و دور از جرم یکی از معیارهای رضایتمندی افراد از فضاهای انسان ساخت محسوب می شود.حفظ امنیت و آرامش یکی از اهداف معماری بناست که این مهم از طریق امنیت کالبدی بوجود می آید.فضاهای جمعی و عمومی به دلیل بی توجهی و کمبود حس تعلق، زمینه آسیب اجتماعی را فراهم کرده اند.به این دلیل می توان با طراحی محیط های انسان ساخت معماری امکان حضور افراد در این عرصه ها و فعالیت های اجتماعی بدون ترس و واهمه را فراهم کرد.آنچه از امنیت یاد می شود ناشی از ساختار کالبدی،اجتماعی و عملکردی محیط است.لذا برای افزایش آن میبایست معیارها و ضوابط را برای طراحی مدنظر قرار داد.از راهبردهای فیزیکی افزایش امنیت، پیشگیری از جرم از طریق طرلحی محیطی(CPTED) می باشد که از کارامدترین راهکارهای تامین امنیت کالبدی با استفاده از کاهش فرصت های مجرمانه در فضاهای انسان ساخت می باشد.روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیلی و اسنادی است که به تبیین محتوایی و مکانیسم این رویکرد دراماکن عمومی شهری توجه خواهد کرد.نتایج پژوهش حاضر بر پایه اسناد تحلیلی و تجارب کاربردی نشان از آن دارد که می توان از طریق طراحی فضاهای جمعی از میزان وقوع جرایم شهری کاسته و در قالب راهکارهای اجرایی و راهبردی مورد اشاره قرا گرفته است.

Keywords:

رویکرد طراحی محیطی(CPTED) , امنیت , جرم , فضاهای جمعی