محسن بهمنی نیا - کارشناسی ارشد سازه
حسین فخرایی - استادیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر
علی بهمنی نیا - کارشناسی ارشد عمران

سالانه مقادیر زیادی فاضلاب از منابع خانگی, کشاورزی, صنعتی وارد محیط زیست می شود که حاوی غلظت بالایی از مواد شیمیایی و فلزات سنگین می باشد. کروم از مهم ترین آلاینده های زیست محیطی است که باعث آلودگی منابع آب و اختلال در فعالیت های متابولیکی موجودات زنده می شود. در این پژوهش با استفاده از تغییر در ساختار بتن از دو نمونه جاذب سطحی نانو ذره آهن و کربن فعال سبوس برنج به طور همزمان و همچنین جداگانه برای حذف کروم (6+) از فاضلاب استفاده شده است. نانو ذره به صورت محلول با چسب بتن روی سطح بتن نشانده شد و سبوس در ساختار بتن و به اندازه چهل درصد وزنی سیمان به کار رفت. پایلوت ها با توجه به شرایط فاضلاب و مقاومت مورد نیاز بتن حوضچه های تصفیه وکانالهای فاضلاب تهیه شد.یک نمونه پایلوت با سطح پوشیده از نانو ذره, یک نمونه با سبوس, یک نمونه با سبوس و نانو ذره و نهایتا یک نمونه بدون جاذب ساخته شد. غلظت های مختلفی از فاضلاب حاوی کروم در بازه 1 تا 1000 PPM به روش آزمایشگاهی ساخته شد. تاثیر مشخصه های زمان تماس فاضلاب, دوز جاذب, pH ,غلظت فاضلاب کروم, مقدار جذب کروم توسط پایلوتها بررسی و با یکدیگر مقایسه شدند. حداکثر جذب 99/7 درصد در زمان تماس بهینه 6 ساعت, دوز جاذب بهینه 20 میلیگرم بر لیتر, pH بهینه 3 در غلظت فاضلاب 10 PPM و در دمای آزمایشگاه بدست آمد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که روش مورد استفاده برای حذف کروم(6+) روشی موثر و کار آمدو ارزان (به علت تعدد استفاده ازسطح جاذب) می باشد.

بتن، نانو ذره آهن، جذب سطحی، سبوس برنج، کروم(6+)