بررسی میزان آرامش دهنده بودن مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی 160 واحد مسکونی در منطقه سعادت آباد)

رشد سریع شهرنشینی، افزایش جمعیت و شتاب روز افزون پیشرفت های تکنولوژیک بیش از پیش ساخت و ساز را به سوی بلندمرتبه سازی سوق داده است که در کنار پیامدهای مثبت خود ، موجبات افزایش تنش در افراد را بوجود آورده است و نیاز به فضاهایی که آرامش دهنده باشند را دو چندان کرده است . بنابراین بررسی و تحلیل فضاهای مجتمع های مسکونی که مهمترین مکان آرامش دهنده انسان است بسیار با اهمیت به نظر می رسد. این پژوهش از لحاظ هدف ، از نوع کاربردی است و به بررسی مولفه های آرامش در مجتمع های مسکونی می پردازد و از حیث روش تحقیق ، توصیفی _ تحلیلی می باشد و با توجه به ماهیت موضوع ، متغیر مستقل آن مولفه های آرامش و متغیر وابسته آن واحدهای مسکونی می باشد. این تحقیق با این فرض پیش می رود که مولفه های آرامش که شامل امنیت ،آزادی انتخاب،خلوت،قلمروی شخصی،تعاملات اجتماعی ، ویژگی های بصری و ویژگی های طبیعی می شود، در طراحی مجتمع های مسکونی امروزی رعایت می شوند و احساس تعلق به محل زندگی همانند گذشته وجود دارد. فرضیات این تحقیق با استفاده از منابع مکتوب و مرور متون گذشته بررسی شده است و همچنین برای آزمون آنها، از طریق پرسشنامه که در اختیار زنان متاهل شاغل در منطقه سعادت آباد تهران قرار داده شد، 160 واحد مسکونی از مجتمع های واقع در منطقه سعادت آباد مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و در نهایت مشخص شد که اکثریت واحدهای مسکونی بدون در نظر گرفتن مولفه های آرامش هستند و در انتها برای طراحی مجتمع های مسکونی راهکارهایی ارایه شده است.

Keywords:

مسکن , مجتمع مسکونی , واحد مسکونی , آرامش , احساس تعلق