ژیلا پزشک پور - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای؛ کالج معماری، برنامه ریزی و طراحی؛ دانشگاه ایالتی کانزاس؛ آمریکا

طبق گزارش سازمان جهانی گردشگری درآمد ناشی از توریسم در جهان بالغ بر یک دهم کل تولید ناخالص دنیا را تشکیل می دهد و اقتصاد بسیاری از کشورهای جهان به این صنعت وابستگی شدید دارد. جایگاه شهر تهران به عنوان پایتخت و اصلی ترین کلان شهر ایران از این منظر مطلوب نبوده و گمان می رود کلان شهرهایی مانند اصفهان، شیراز، یزد و مشهد در این حوزه به طور نسبی موفق تر بوده اند. امروزه از نگاه برنامه ریزی شهری، تجربه ی گردشگران از سفر به شهرهای مختلف یکی از مباحث مورد توجه است به نحوی که تصویر ایجاد شده در ذهن توریست ها می تواند در تعیین خط مشی ها در مسیر نیل به چشم انداز این صنعت موثر باشد. در همین راستا، تصویر شهر تهران در ذهن گردشگران غیر ایرانی می تواند نقش موثری در درک وضعت موجود، برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلندمدت شهری، و سیاست گذاری های نهادهای مرتبط با حوزه گردشگری داشته باشد. در حال حاضر، پژوهش های چندانی درباره ی این جنبه از مباحث گردشگری که بیشتر کیفی بوده و برگرفته از کنش مستقیم با گردشگران می باشد، به ویژه در حوزه مطالعات شهری، به چشم نمی خورد. نویسنده به عنوان پژوهشگر مطالعات شهری و راهنمای تورهای فرهنگی ایتالیایی زبان، برای درک بهتر موضوع از شیوه ی تحقیق کیفی- توصیفی و روش مردم نگاری شهری بهره برده است. جامعه آماری تحقیق شامل 250 نفر از گردشگران ایتالیایی طی 11 گروه در یک بازه زمانی دو ساله (1393-95) می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد کالبد شهر از جمله بافت تاریخی، فرسوده، نوساز و مدرن و همچنین مسایل زیست محیطی بیش از سایر موارد مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.

گردشگری، تجربه شهری، مردم نگاری، تهران، ایتالیا