اثر طول انکرهای ناحیه تحتانی دیواره گودهای عمیق بر ضریب اطمینان با استفاده از تکنیک کنترل تغییرمکان های ناحیه تحتانی

یکی از روشهایی که به منظور اجرای گودبرداری های عمیق در دهه های گذشته با استقبال خوبی مواجه شده است روش میخکوبی می باشد که بعلت مزیت های مهمی نظیر ایمنی زیاد، سهولت اجرای آن و مقرون به صرفه بودن به لحاظ اقتصادی موجب شده تا کارایی قابل توجهی در حفاظت از گودبرداری های عمیق داشته باشد. به کارگیری این روش به همراه کابل مهاری پیش تنیده موجب شده تا دیواره میخکوبی شده مرکب عملکرد بهتری در مقایسه با دیوار میخکوبی شده خالص داشته باشد، همچنین درمواردی که ضریب اطمینان بالاتری مورد نیاز باشد می توان از روش کابل مهاری پیش تنیده با بلوک های بتنی و یا کابل مهاری های پیش تنیده به همراه شمع های بتنی درجا یا پروفیل های دوبل فلزی استفاده کرد. تاکنون تحقیقات و مطالعات جامعی در خصوص راهکارهای صحیح و هوشمندانه جهت کاهش طول حفاری یا به عبارتی بهینه کردن طول حفاری انجام نگرفته است لذا چنانچه بتوان راهکاری در این زمینه ارایه داد آن را می توان گامی موثر در طرح و اجرای چنین پروژه هایی به شمار آورد. در این مقاله در قالب یک مطالعه موردی و به کمک مدلسازی و روابط تعادل حدی به معرفی تکنیک کنترل تغییرمکان های ناحیه تحتانی و اثر طول انکرهای عمق کنترل بر وضعیت سطح گسیختگی بحرانی پرداخته شد. نتایج بیانگر آن است که طول بهینه انکرهای ناحیه تحتانی برای حالت 0.3H برابر 33 متر و برای حالت 0.4H برابر 52 متر می باشد که در این حالت ها ضریب اطمینان کلی در حد مجاز می باشد.

Keywords:

گودبرداری عمیق , کاهش طول حفاری , انکراژ , سطح گسیختگی بحرانی , تعادل حدی