سازه های گردشگری عاملی موثر در جهت توسعه گردشگری روستایی (مورد پژوهی : منطقه اورامان)

امروزه از گرایش جدیدی در معماری با نام (معماری برای گردشگری) نام برده می شود که یکی از اصول مورد تاکید آن ارزشمند بودن معماری بومی و سنتی مقاصد گردشگری در تدوام و توسعه پایدار گردشگری است. در واقع ظهور این رویکرد جدید پاسخ به تغییراتی است که در جغرافیای بازار گردشگری در عصر پست مدرن با توجه به تغییر نیازها و علایق گردشگران به مقاصد ممتاز و منحصر به فرد ایجاد شده است. باتوجه به اینکه معماری بومی هر منطقه نیز که بازتابی از شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی آن سرزمین می باشد، پاسخ مناسبی به اصل منحصر به فرد بودن در بازار رقابتی گردشگری است تاکید اصلی گرایش معماری برای گردشگری طراحی و ساخت سازه های گردشگری با رویکرد معماری بومی است. در این راستا پژوهش بنیادی- کاربردی حاضر که با روشی توصیفی – تحلیلی انجام گرفته و اطلاعات آن از دو منبع اسنادی در بخش نظری و میدانی مبتنی بر توزیع پرسشنامه در میان 100 نفر از گردشگران و متخصصان عرصه گردشگری، معماری و جغرافیا در منطقه اورامان استان کردستان به عنوان یکی از قطب های مهم گردشگری روستایی و معماری بومی کشور، گردآوری نموده است با هدف تبیین، تحلیل، معرفی و تاکید بر اهمیت و تاثیر طراحی و ساخت سازه های گردشگری در توسعه گردشگری روستایی انجام گرفته است تا برآیند این امر بهره گیری از این رویکرد در زمینه توسعه گردشگری روستایی باشد. نتایج پژوهش نشان می دهند که طراحی و ساخت سازه های گردشگری با رویکرد معماری بومی توانایی تحقق اصل منحصر به فرد بودن، رفع نیازهای اقامتی و رفاهی گردشگران و در نهایت تحقق اصل رضایت گردشگران را دارد تا بتوان با توجه به نتایج همبستگی گفت که هرچه به سمت معماری بومی در ساخت و طراحی سازه های گردشگری حرکت کنیم؛ شاهد توسعه بیشتر و مطلوبترگردشگری روستایی خواهیم بود.