طراحی معماری مجموعه تفریحی توریستی با رویکرد احیا فرهنگ بومی تبریز

امروزه تمامی صاحبان فرهنگ ، هزینه های گزافی صرف می نمایند تا فرهنگ خود را از طرق مختلف بر دیگر فرهنگ ها مسلط نمایند البته مهمترین گام در جهت حفظ فرهنک بومی و جلوگیری از نفوذ فرهنک بیگانه در آن و شناختن کامل فرهنگ بومی و محلی توسط افراد جامعه است. به طور کلی هدف، شناساندن و احیا فرهنگ بومی تبریز می باشدو احیا آن نیازمنده زنده کردن احساس اجتماعی، ارتباط و آمیزش با دنیای طبیعی و پویا کردن محیط اجتماعی است. با فرض اینکه ایجاد فضاهای جمعی می تواند باعث احیای فرهنگ بومی تبریز گردد، ضروریست با توجه به رشد سریع شهر نشینی در ایران و حاد شدن زیست محیطی، اجتماعی و روانی شهروندان، موضوع برنامه ریزی و طراحی برای گذران فراغت و توسعه فضاهای تفریحی و گردشگری مورد توجه قرارگیرد،و با توجه به احیای فرهنگ غنی قومیت ها در حوزه گردشگری یکی از اتفاقاتی که می تواند موجب گردشگری شود احیای فرهنگ بومی منطقه ای است. هدف عملکردی این تحقیق ارایه یک برنامه فیزیکی عملکردی بهینه طرح، نسبت با قابلیت ها و محدودیت های منطقه، در جهت ایجاد یک مجموعه تفریحی - توریستی با مقیاس محلی به منظور رفع نیازها و کمبودهای موجود در حوزه های تفریحی، فرهنگی، ورزشی و گردشگری می باشد. در تحقیق از روش کتابخانهای جهت جمع آوری اسناد ومدارک ، مقایسه ای-کیفی جهت راهکاره های احیای روشهای فرهنگ بومی برای بیان واقعیت ها استفاده کرد.

Keywords:

طراحی معماری , مجموعه ی تفریحی توریستی , جذب گردشگر , احیای فرهنگ بومی , تبریز