راهکارهای ارتقاء تعاملات اجتماعی بر پایه ی نظریه ی مکان سوم در مراکز تجاری-تفریحی

فضای عمومی به عنوان صحنه نمایش زندگی اجتماعی، فضایی است که زندگی جمعی و روزمره ساکنین را بیان می کند. رابطه فضای عمومی و محتوای اجتماعی آن، یک رابطه دو طرفه است. این در حالی است که امروزه، زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی جریان نداشته و نقش آن ها صرفا به ارتباط دهنده بین مقصد ها تقلیل یافته است. عدم وجود جریان زندگی اجتماعی در فضاهای عمومی، باعث جداسازی مردم از محیط و از یکدیگر شده و نتیجه آن ظهور نابسامانی ها در کالبد و ایجاد ناهنجاری های اجتماعی در فضای عمومی است. هدف از این پژوهش، بررسی ضرورت وجود مکان های سوم به عنوان فضای تجمع غیررسمی در عرصه های عمومی یک مرکز تجاری-تفریحی و نقش آن ها در بهبود عملکرد اجتماعی است. مهم ترین پرسش در این پژوهش آن است که چگونه و با استفاده از چه راهکارهای طراحی می توان چنین مکانی را ایجاد نمود و زمینه ی شکل گیری فعالیت و تعامل افراد را در مکان سومی به غیر از خانه و محل کار فراهم ساخت. این پژوهش سعی دارد با استفاده از رویکرد مکان سازی، از طریق تغییرات سریع، تاثیرگذار، قابل لمس و در مقیاس خرد، با ایجاد و تقویت مکان سوم، بین زندگی اجتماعی غیررسمی و قلمرو فضای عمومی ارتباط برقرار کند. در این پژوهش با فرض این که ایجاد و تقویت مکان سوم در فضای عمومی باعث افزایش تعامل اجتماعی میان افراد و بهبود زندگی جمعی می شود، ابتدا با استفاده از شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای، مفاهیم اصلی مورد بررسی قرار گرفت، سپس از طریق ایجاد ارتباط بین مفاهیم مطرح شده، چهارچوبی مفهومی جهت خلق مکان های سوم در راستای بهبود عملکرد اجتماعی عرصه های عمومی در مراکز تجاری-تفریحی ارایه می شود.

Keywords:

مکان سوم , تعاملات اجتماعی , مراکز تجاری-تفریحی , زندگی اجتماعی