بررسی مطالعات تطبیقی احداث نیروگاه زباله سوز در تورینو ایتالیا و تبریز

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 625

This Paper With 19 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IACUT03_589

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

Abstract:

امروزه حفظ محیط زیست و کاهش بار آلودگی های (آب، خاک و هوا) در شهرها به یکی مهمترین دغدغه های بشر تبدیل گردیده است.درهمین راستا مصرف رو به رشد انرژی یکی از چالش های مهم رشد بشر بوده، چرا که از یک سو مصرف بی رویه انواع منابع انرژی رایج حاصل از سوخت های فسیلی این ذخیره خدادادی را در معرض نابودی قرار داده و ازسوی دیگر آلودگی ناشی از مصرف این منابع تهدیدی برای محیط زیست میباشد. از سویی دیگر رشد جمعیت و توسعه شهر نشینی منجر به پیدایش مشکلات بسیاری در رابطه با امحاء پسماندهای شهری شده است. بر اساس آمار ها موجود،فضای مورد نیاز برای دفن هرتن پسماند به طور متوسط 1/3 متر مکعب و از هر تن پسماند 400 متر مکعب گاز گلخانه ای و 200 لیتر شیرابه تولید می شود. کمبود فضای لازم و مناسب برای دفن پسماند و همچنین معضل نشر آلاینده هایی چون گاز های گلخانه ای و شیرابه، ایجاد مرکز دفن غیر اصولی سبب ایجاد انگیزه جستجو برای یافتن امکاناتی بهتر و با تاثیرات زیست محیطی کمتر، برای دفع پسماند شده است.شهر تورین شهری در شمال غرب ایتالیا و مرکز استان پینه مونته و مرکز شهر تورینو میباشد. تورین یکی از چهار شهر پر جمعیت و سومین شهر اقتصادی ایتالیا میباشد.جمعیت شهر تورین نهصدو پنجاه هزار نفر بوده و زباله تولیدی به طور متوسط 1250 تن و سرانه تولیدی 750 گرم به ازاء هر نفر میباشد. کلانشهر تبریز با جمعیت یک میلیون و هفتصدوهفتادو سه هزار نفر جمعیت و همچنین میانگین تولید زباله با 1200 تن در روز و سرانه 640 گرم یکی از بزرگترین کلانشهرهای کشور میباشد که در زمینه ارتقاء تکنولوژی مدیریت پسماند در دفع نهایی با تغییر رویکرد مدیریتی از دفن به سیستم زباله سوز پیشگام بوده و درصدد تولید انرژی اززباله بوده است. از این رو هدف از این مقاله بررسی همه جانبه سیستم مدیریتی زباله از مبداء تا مقصد و مقایسه تطبیقی آن با شهر تورین ایتالیا میباشد که در دفع نهایی از سیستم زباله سوز در حال استفاده میباشد.

Authors

مهروش کاظمی

دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد واحد شبستر،شبستر، ایران

علیرضا اصغری

دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جلفا،جلفا،ایران

محمدحسن سربازان

کارشناس ارشد محیط زیست - ارزیابی و آمایش سرزمین دانشگاه علوم و تحقیقات تهران