هادی احمدی منش - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
مجید عفیفیان - مربی، گروه معماری، واحد نورآباد ممسنی، دانشگاه آزاد اسلامی، نورآباد، ایران

نحوه طراحی و اجرای فضاهای داخلی در بناهایی با کاربری درمانی و رفاهی همواره به عنوان چالشی برای معماران و طراحان داخلی مطرح بوده است چراکه بسیاری ملاحظات روانشناختی فضا به لحاظ حالات روحی بیماران و همراهان آنان، کار طراحی این مراکز را پیچیده تر می کند. با گذری به بیمارستان های کلانشهرها، صحنه سردرگمی به دلیل اسکان نامناسب همراهان بیمارانی که از دیگر شهرها مراجعه کرده اند، مشاهده می شود که همین مسیله سبب نگرانی و تنش روانی همراهان در بیمارستان ها شده است به نظر می رسد که طراحی و معماری همراه سرا، نقش تعیین کننده ای در روند بهبود شرایط روحی و روانی همراهان بیماران و حتی خود بیماران ایفا می کند و با ایجاد شرایط مطلوب از بیماران و خانواده هایی که در شرایط روحی نامناسب همراه با ترس و اضطراب قرار دارند حمایت می نماید. بر این اساس در پژوهش حاضر پس از مطالعه و بررسی نظریات و نمونه های موردی مشابه، در راستای ایجاد و طراحی فضای داخلی همراه سرا با رویکرد تاثیر متقابل محیط و افراد در ارتقای کیفیت عملکرد فضاهای اقامتی-رفاهی پرداخته شده است که به منظور دستیابی به نتایج در این پژوهش از روش های مطالعه کتابخانه ای، بررسی میدانی فضاهای موجود، جمع آوری پرسشنامه از استفاده کنندگان و مصاحبه با افراد متخصص و صاحب نظر استفاده شده است و نتایج بدست آمده حاکی از این است که طراحی ایده ال فضای داخلی و خارجی هتل بیمارستان ها با توجه به مخاطبان متنوعی مثل بیمار، همراهان بیمار و کادر خدماتی و درمانی که در زمان های متمادی حضور دارند در تطلیف فضای استرس زای فکری و خستگی های جسمی آنان موثر است.

همراه سرا، همراهان بیمار، معماری، کلانشهر شیراز