امین لطیفی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
حمیدرضا صارمی - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس

محلات شهری در طول تاریخ بسترساز ایجاد روابط اجتماعی در سطوح مختلف بوده اند ولی متاسفانه در شهرهای امروز ایران نقش و اعتبار محلات کاهش یافته و معیارهای محله شکسته شده و به این ترتیب مفهوم ارزش های محله بی اعتبار شده است. این امر موجب شده تا مکان زندگی و زیست مناسب برای شهروندان به وجود نیاید. به عبارتی یکی از مهمترین مسایلی که امروزه در بسیاری از شهرهای ایران با آن مواجه هستیم، کمبود شدید محلات با قابلیت زندگی است و اغلب فضاها در این گونه شهرها فاقد شرایط مطلوب برای زندگی سالم و آسایش شهروندان هستند. در نتیجه روابط اجتماعی و سلامت روانی ساکنین شهرها، که در قرن های گذشته جزیی از زندگی سالم شهری بوده است کمتر شده و روابط آنها با یکدیگر به حداقل ممکن رسیده است. این در حالیست که باید در جهان امروز توجه به تقویت رفتارهای شهروندی افزایش یابد. در این راستا باید ارتقای کیفی تک تک فضاهای محله برای رسیدن به مکان های مناسب زندگی مورد توجه قرار گیرد. TND رویکردی است که از نهضت نوشهرسازی نشات گرفته و می کوشد به نیازهای محله و ساکنین آن پاسخ مثبت دهد. این رویکرد تلاش می کند با تقویت و بهبود فضای کالبدی محله، تعاملات اجتماعی را افزایش داده و از این مسیر به بهبود حس تعلق به مکان، خوداتکایی اقتصادی و ارتقای سرمایه اجتماعی نایل گردد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی است و نتایج حاصل از بررسی های کتابخانه ای و عملیات میدانی شامل مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه می باشد. از نتایج تحقیق می توان به کارایی الگوهای شهرسازی جدید در ارتقای کیفیات محیطی هویتی، سطح پایداری و معاصرسازی محلات سنتی با مطالعه موردی محله گلپا در شهر همدان اشاره کرد.

معاصرسازی، نوشهرسازی، توسعه محلات سنتی، محله گلپا