وحیده رضوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان
محمدجعفر کرباسچی - استادیار دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

شهرنشینی و توسعه صنعت سبب شده صدها میلیون کودک از حقوق طبیعی خود محروم و به نوعی کمتر دیده شوند تا جایی که از آنها به عنوان موجودات نامریی نام برده میشود. از آنجا که کودکان دارای نیازهای روانشناختی بسیار پیچیده تر از نیازهای بیولوژیکی و فیزیکی هستند ، طراحی فضاهای مناسب با در نظر گرفتن روانشناسی رشد ، ویژگیهای روحی ،سلامت و امنیت کودکان، در پرورش خلاقیت، تقویت حس همکاری و آموزش کودکان موثر می باشد.دنیای کنونی دنیایی مدرن و الکترونیکی است که هرلحظه به اکتشافی جدید میرسد و روزنهای دیگر به سوی علم و دانش باز میکند. در چنین دنیایی اگر فقط از شیوه های سنتی گذشته در تدریس استفاده شود بیشک نخواهیم توانست همزمان با علم جهانی پیشرفت کنیم و از آنچه آموخته ایم بهره کافی ببریم. آموزش یکی از اصیل ترین و مهمترین دغدغه های نهادهای علمی، فرهنگی و سیاست گذاری هر جامعه ای به شمار میرود و مراکز علمی به عنوان نهاد علمی و فرهنگی هم از این امر مستثنی نیست. مطالعات نشان داده است که ماندگاری مطالب در ذهن با آموزش های دیداری و شنیداری بسیار مطلوب تر، موثرتر و کاراتر از سایر شیوه های متداول سنتی است. در این مقاله با تکیه بر روش بررسی تحلیل محتوا، مطالعه در مورد نیاز امروزه کودکان ، فرایند طراحی فضاهای خلاق و پویا از قبیل مراکز علمی برای کودکان و ضرورت ایجاد این مراکز در فضای شهر بررسی شده و راهکارهای ارتقای کیفیت طراحی در جهت تعامل بیشتر کودک با محیط پیرامون با تاکید بر رشد× علمی و پرورش خلاقیت ارایه شده است .

کودک،خلاقیت،مرکز علمی،فضای شهری