مرتضی محرابی
عبدالله ابراهیمی

گسترش سریع شهرها و افزایش جمعیت، وجود کارخانه ها و صنایع و افزایش روز افزون استفاده از وسایل نقلیه موتوری و غلبه زندگی ماشینی بر طبیعت و محیط زیست از جمله مسایل مهم در شهرهای امروزی محسوب می شود. به نظر می رسد رفع این مشکلات منحصرا از طریق بازگشت طبیعت به شهر و پیوند معماری با طبیعت مقدور است. با استفاده بهینه از رودخانه ها، مسیل ها، محوطه پارک ها و فضاهای سبز است که می توان موازنه تناسب طبیعت به محیط شهری را بازگرداند. در این میان رودخانه ها و کناره های آنها به عنوان بسترهایی برای حضور طبیعت در فضای شهری می توانند نقش برجسته ای را ایفا نمایند. ساختار طبیعی رودخانه ها در فضای شهر شدیدا تحت تاثیر گسترش شهر بوده و نیازمند به ملاحظات خاص زیست محیطی می باشد. با توجه به افزایش ساخت و سازهای بی رویه در شهرهای امروز و مشکلات ناشی از آن، توجه به عناصر طبیعی مانند رودها، کوه ها، جنگل ها و... می تواند در کاهش آثار نامطلوب آنها تاثیر پر اهمیتی داشته باشد. از سوی دیگر، در میان هیاهو و پیچیدگی زندگی ماشینی امروز نیاز به وجود فضاهایی که گذران اوقاتی را به دور از دغدغه های زندگی در بستر طبیعت پاسخگو باشد، بسیار احساس می شود. شهر تنکابن با توجه به موقعیت قرار گیری خود دارای پتانسیل های مناسبی در زمینه استفاده مطلوب از رودخانه درون شهری است. در همین راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی در پی رسیدن به الگوهای مناسب به منظور ساماندهی رودخانه کیله در جهت ارتقاء کیفیت فضاهای شهری است. داده های مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی حاصل شده است. نتایج پژوهش شامل ارایه راهکار های مستخرج از پژوهش و در راستای دستیابی به اهداف ساماندهی رودخانه درون شهر تنکابن می باشد. به طوری که می توان با به کار بردن این راهکار ها، محیط شهری مطلوب برای شهروندان تنکابن فراهم کرد.

ساماندهی جداره، رودخانه شهری، تنکابن، چشمه کیله