اسماء میرخطیب - پژوهشگر وکارشناسی ارشد معماری

رشد بیسابقه شهرنشینی در دهههای اخیر موجب شده تا مجتمع های مسکونی بیشماری در شهرستان مشهد، در جهت پاسخگویی به نیاز شهروندان در زمینه مسکن ایجاد گردد. یکی از موضوعات مورد توجه و نگران کننده در این مجتمعهای مسکونی، مسیله عدم توجه به کیفیت محیط های ساخته شده و در نهایت کاهش حسﱢمکان ساکنین به فضای سکونتی است. لذا این پژوهش سعی دارد تا با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مشاهدات میدانی به بازشناسی اصول مفهومی کیفیت در مجتمع های مسکونی بپردازد؛ و از طریق مطالعات تطبیقی، مفاهیم هر یک را بازخوانی کند. برای نیل به این هدف سه مجتمع مسکونی فیروزه، پارس و کوهسنگی در شهرستان مشهد انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. مشاهدات میدانی بر اساس سه شاخصه ی کیفیت عملکردی (نفوذپذیری، ایمنی، تنوع و انعطاف پذیری)، تجربی –زیبایی (غنای حسﱢی، خوانایی و سازگاری بصری) و زیستمحیطی (طبیعت و قابلیت های محیط جغرافیایی)، صورت گرفت. نتایج، حاکی از آن است که توجه به کیفیت فضایی – کالبدی در محیط باعث افزایش حسﱢمکان ساکنین به مجتمعمسکونی میگردد.

کیفیت، حسﱢمکان، مجتمعمسکونی، شهرستان مشهد