عوامل موثر در پرتودرمانی سلولهای سرطانی پستان

مقدمه: پاسخ سلولهای سرطانی به پرتودرمانی وابسته به میزان حساسیت هر سلول به پرتوها و فاکتورهای موثردرکاهش سلول سرطانی بعد از پرتودرمانی است. در این مطالعه میزان بقای سلولهای سرطانی پستان و عوامل تاثیرگذاردر چگونگی پاسخ دهی سلولها بعد از رادیوتراپی بررسی گردید.مواد و روشها: در این تحقیق سلول های (سلول های اپیتلیالی سرطان پستان انسان) در شرایط استاندارد کشت داده شد. میزان حساسیت سلولی با مقایسه توانایی کلنی زایی و میزان مرگ اپوپتوزی بعد از پرتودهی باکبالت 60 با گروه کنترل بررسی گردید. مکانیسم پاسخگویی با بررسی تغییرات مقادیر پروتیین های p53, Bcl-2 درسلولها قبل و بعد از پرتودهی مشخص گردید.نتایج :تفاوت میزان بقا در سلولهای پرتودیده با افزایش مقدار دز پرتوهای گامای کبالت 60 نشان داد که مقدار دز220 سانتی گری باعث کاهش جمعیت سلولی به 37 درصد مقدار اولیه میگردد. میزان مرگ اپوپتوزی در دز 6 گری،25/11 و 22/36 درصد به ترتیب در 24 و 72 ساعت بعد از پرتوگیری بوده است. در سلولهای پرتو دیده افزایش میزان پروتیین های Bcl-2 و p53 در مقایسه با سلول های کنترل مشاهده گردید. با افزایش دزپرتوی و زمان از 24 به 72ساعت مقدار Bcl-2 کاهش ولی p53 افزایش می یابد. نتیجه گیری : نتایج کلنی زایی در سلول MCF-7 نشاندهنده حساسیت متوسط این سلول به پرتو و افزایش مرگ اپوپتوزی با افزایش دز و زمان میباشد. کاهش Bcl-2 بعنوان پروتیین ضد اپوپتوزی و افزایش p53بعنوان فاکتورهای موثر برای چگونگی پاسخ به پرتودرمانی در سلول MCF-7 مطرح گردید.

Keywords:

پروتیین های p53 Bcl-2 , سلولهای سرطانی پستان , پرتودرمانی