هدف گیری گیرنده های استروژن در درمان سرطان پستان

سرطان پستان شایع ترین بدخیمی در بین زنان سراسر جهان و یکی از سرطان های مرگ آور می باشد. مرگ آوریسرطان پستان بسیار زیاد به علت متاستاز بوده و شایع ترین محل های آن هم می توان ریه، گره های لنفاوی، کبد واستخوان را نام برد. در مطالعات آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض استروژن وریسک سرطان پستان با هم در ارتباط هستند. دو گیرنده استروژنی مجزا تحت عنوان گیرنده های استروژنی α و βهستند که سیگنالینگ استروژن را کنترل نموده و به صورت مجزا رشد و تکثیر سلولی را تنظیم می کنند. گیرنده های α و β استروژن در تنظیم پرولیفراسیون و تمایز در بافت طبیعی واضح است که سیگنالینگ ER می تواند با اخلال در تنظیم این فرایند ها در سلول های سرطانی حایز اهمیت باشد. قریب به 70 % از سرطان هایپستان ERα را بیان می کنند و ده ها سال است که توان بالقوه درمانی ERα برای درمان سرطان پستان مورد استفاده قرار گرفته است. برخی ترکیبات که ما آن ها را تحت عنوان کلی SERM می شناسیم به عنوان آنتاگونیست در بافت پستان عمل می کنند و در بافت هایی نظیر استخوان و رحم فعالیت آگونیستی دارند. تاموکسیفن نسل اول ازخانواده SERM است که برای 30 سال است که در درمان سرطان پستان ERα مثبت مورد استفاده قرار گرفته است.در حالی که تاموکسی فن سبب افزایش ریسک هیپرپلازی و بدخیمی اندومتر می شود ولی رالوکسی- فن بربافت رحم بی اثر است؛ همچنین رالوکسی فن در کاهش ریسک سرطان پستان مهاجم به اندازه تاموکسی فن موثراست. بسیاری از سرطان های پستان گیرنده مثبت به درمان اندوکرینی پاسخ مناسب و وطلوبی می دهند ولی اغلب طی درمان با SERM ها نظیر تاموکسی فن، مقاومت بروز می یابد. بروز مقاومت به اندوکرین در درمان تومورهای پستان گیرنده هورمون مثبت محدود کننده ی شدیدی محسوب می شود. با این حال علیرغم فواید چشمگیر استفاده از درمان های هدف گیری شده ی گیرنده های استروژن نظیر SERM ها مانند تاموکسی فن در قریب به 70 % از زنان با سرطان پستان گیرنده مثبت که گیرنده- های استروژن را بیان می کنند، سرانجام در بسیاری از آن ها در نتیجه ی ایجاد مقاومت به درمان، بیماری شان پیشرفت می کند و این در حالی است که مکانیسم ایجاد این مقاومت هنوز بطور کامل شناخته نشده است.