عبدالله رضایی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

آقای علی حصوری از حافظ پژوهان است. وی در این کتاب خصوصا در مبحث عرفان و حافظ بر آن بوده است که حافظ را غیرعارف و در مواردی دشمن سرسخت عرفان و تصوف قلم داد نماید. او معتقد است که عرفان و تصوف یک جانبه گراست و عرفا هیچ توجهی به امور سیاسی و اجتماعی عصر خود نداشته اند. در این مقاله سعی بر آن است که با استعانت از سخنان متناقض نمای آقای حصوری و به مدد متون مختلف عرفانی و استفاده از دیدگاه های صاحب نظران و حافظ شناسان، بی پایه بودن ادعاهای آقای حصوری در زمینه های مورد بحث به اثبات برسد.

عرفان، تصوف، خردستیزی، مسایل اجتماعی، ستمگران