رضا تنگستانی - ایران، تهران، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مکانیک، دانشجو ارشد مکانیک شریف
غلامحسین فرهی - ایران، تهران، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مکانیک، استاد دانشکده مکانیک شریف
علی مهمانپرست - انگلستان، سیندن شریوهمن ، دانشگاه کرانفیلد، عضو هیات علمی دانشکده مکانیک کرانفیلد
سوپریو گانگولی - انگلستان، سیندن شریوهمن ، دانشگاه کرانفیلد، عضو هیات علمی دانشکده مکانیک کرانفیلد

ساخت افزایشی به کمک جوش )Wire Arc Additive Manufacturing(، یک روش ساخت برای تولید قطعات بزرگ به صورت لایه گذاری میباشد که به دلیل استفاده از جوش برای تولید قطعات نیاز به مقید کردن قطعه است. پس از اعتبار سنجی مدل ارایه شده، به بررسی اثر انواع مختلف قید قطعه پرداخته شده است. در ادامه به بررسی اثر پارامترهای موثر مانند فاصله گیره تا دیواره لایه چینی، مساحت تحت پوشش گیره ها بر تنش پسماند در قطعه تولید شده و مقایسه نتایج پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که پارامتر فاصله گیرهها از ناحیه لایهگذاری شده دارای تاثیر بیشتری بر مقدار تنش پسماند دیواره تولیدی نسبت به دیگر پارامترهای بررسی شده میباشد.

ساخت سه بعدی به کمک جوش؛ مدلسازی؛ تنش پسماند؛گیره