سفری از عشق به عرفان درمکتب رمانتیسیسم در آثار شهریار والبیاتی 1396-1397

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 398

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IICMO04_036

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

Abstract:

یکی از مضامین مکتب رمانتیسیسم ، عشق است و از جمله اصول مکتب رمانتیسیسم : دوری از سرزمین مادری ، فراق یار ،یادآوری دوران کودکی و جوانی است که عشق رمانتیکی ، همان مولفه ای طلایی در اشعار عبدالوهاب البیاتی و شهریار می باشد که دارای یک بعد روحی است ، در واقع ، تجربه فیزیکی با یک تجربه متافیزیکی به موازات یکدیگر در صحنه اشعار حضور پیدا می کند ، بنابراین این دو شاعر معاصر عربی و فارسی ، انقلاب شان را با سخن از عشق در می آمیزند : عشق به وطن ، عشق به معشوق ، عشق به حقیقتی برتر که شاعر رمانتیک دوست ندارد در یک حالت ثابت درونی بماند و مدام در پی حالت های روحی والا می باشد .البیاتی پیشگام شعر نو، در اشعارش نگاهی ژرف به اصطلاحات صوفیانه و عارفانه ی حافظ شیرازی دارد و شهریار هم که لقب حافظ دوم را دارد ، به خواجه ی شیراز و مسلک عارفانه اش نگاهی تیزبینانه دارد . البیاتی ، به یک عشق ساده بسنده نمی کند و در پی احساسات صوفیانه اش ، دغدغه ی جاودانگی رادر سر دارد و پروازی به افق هایی دور دارد . شهریار نیز که همانند البیاتی در جستجوی سفری از عشق به عرفان است ، به شعرش ، رنگی آسمانی می بخشد و به نگرشی شهودی دست می یابد