مدیریت نشانی مکان محور، زیرساخت شهرهای هوشمند

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 528

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IICMO04_060

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

Abstract:

اگر چه آینده هنوز نوشته نشده است، اما از هم اکنون میتوانیم چشم اندازی از آینده برای خود ترسیم کنیم. حداقل در حوزه های شهری و اطلاعات مکانی میتوان تا حدودی پیش بینی کرد که در آینده شهرها ازدحام بیشتری دارند، ساختمان های متعدد و برج های سر به فلک کشیده رشد کرده و در نتیجه مشکلات مرتبط با آن نیز همچون ارایه بهینه و مطلوب خدمات شهری، ترافیک های شهری و از همه مهمتر، مشکلات مرتبط با مدیریت اطلاعات مکانی و نشانی بهشدت بالا میرود. شهر هوشمند چشم اندازی از توسعه شهری است که فناوری اطلاعات و ارتباطات را در غالب راهکارهای اینترنت اشیاء یکپارچه کرده تا روشی امن به منظور مدیریت دارایی های شهری ارایه دهد. در واقع یک شهر هوشمند بر پایه تبادل هوشمند اطلاعات بین سیستم های اطلاعاتی مختلف شکل می گیرد . اما این امر تنها با وجود یک عنصر کلیدی که به عنوان یک زیرساخت بسیار مهم برای تمامی سیستم های اطلاعاتی شکل می گیرد که قادر است به ارتباطات مورد نظر معنی ببخشد. این عنصر بسیار مهم و کلیدی نشانی استاندارد و هوشمند است. منظور از نشانی استاندارد و هوشمند، آدرسی است که اجزای آن برای تولید شرح نشانی و استفاده از نظام های هوشمند و ماشینی استاندارد سازی و بهینه سازی شده، و علاوه بر آن، داده های توصیفی مرتبط با نشانی، با مجهز شدن به مختصات دقیق جغرافیایی و آماده سازی به عنوان اطلاعات مکان محور، به ابزاری قدرتمند و هوشمند برای استفاده در سیستم های اطلاعاتی و برقراری ارتباطات معنادار بر بستر مکان های جغرافیایی تبدیل شده است. به عبارت دیگر، نشانی حلقه ی مفقوده ای است برای بر قراری ارتباط و اتصال بین سه هدف عمده ی شهر هوشمند یعنی جمع آوری داده ها، بر قراری ارتباط و آنالیز آنها، که اگر بر پایه اطلاعات مکانی و نشانی نباشد، ارتباط معنی داری بین داده ها نخواهد بود و آنالیز صحیحی به دست نخواهد داد. در این مقاله سعی شده است که به مشکلات نشانی در کشور پرداخته شده و به نشانی از منظر یک زبان مشترک و یک بستر ارتباطی بین افراد و به ویژه بین سازمانها نگریسته شود. پس از آن با مطالعات موردی و تطبیقی بین کشورهایی که با این معضل روبرو بوده و راه حل های مناسبی را پیاده سازی کرده اند، سعی شده است متناسب با زیرساخت های شهری، روستایی و ارتباطی و اطلاعاتی موجود در کشور، یک مدل بومی و قابل اجرا طراحی و پیشنهاد گردد. در طرح پیشنهادی سعی شده است با توجه به مشکلات موجود در آدرس دهی،روشی در نظر گرفته شود تا هم مشکلات آدرس دهی و اعمال سلیقه های فردی را مرتفع سازد و هم بتواند با متدولوژی مشخص و با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی، به عنوان زبان مشترک و بستر ارتباطی بین بانکهای اطلاعاتی میان دستگاهی مورد پذیرش و بهره برداری قرار گیرد

Authors

حسن جوادی صادق

معاون اداره کل جغرافیایی و اطلاعات مکانی کشور دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه تهران

کاظم میرزایی کلی

مدیرکل جغرافیایی و اطلاعات مکانی شرکت ملی پست