محمدحسن حسنی - استادیار گروه حقوق دانشگاه دامغان

روسپیگری انجام رفتار جنسی با هدف کسب منافع مادی از جمله آسیب های اجتماعی است که هر چند اختصاص به زنان نداشته و مردان نیز مبتلا به آن هستند، لیکن قشر زنان بیش از مردان در معرض خطر این پدیده می باشند. عوامل مختلفی اعم از فردی و اجتماعی در بروز روسپیگری سهیم می باشند. علل روانی همچون روان پریشی، معلولیت های ذهنی و اختلال شخصیت و عوامل اجتماعی نظیر اعتیاد، فرار از منزل، سابقه زندان، انواع خشونت علیه زنان و قاچاق زنان با هدف بهره کشی جنسی در گرایش به روسپیگری می توانند نقش داشته و سلامت جامعه را به مخاطره اندازند. علاوه بر آن زنان ممکن است به دو گونه حرفه ای و غیر حرفه ای در این رفتار ناهنجار مداخله نمایند. کنترل روسپیگری به عنوان یک معضل اجتماعی که مرتبط با عوامل مختلفی است مستلزم اتخاذ سیاست جنایی خاص در حوزه جرایم جنسی است. به ویژه آنکه امروزه این پدیده به صورت سازمان یافته و در سطح بین المللی رخ می دهد. سیاست جنایی در این حوزه می بایست طیف وسیعی از تدابیر و راه های پیشگیرانه که بر حسب عوامل موثر بر روسپیگری در جامعه تنظیم شده است را در بر داشته باشد. هدف از نگارش این مقاله واکاوی ضوابط اجرای سیاست جنایی سنجیده در مبارزه با روسپیگری زنان و ارایه راهکارهای مناسب به منظور کاهش و پیشگیری از آن و ارتقاء سلامت جامعه است.

سیاست جنایی، روسپیگری، سلامت جامعه، زنان