اثر بخشی آموزش تاب آوری روانی بر احساس شادکامی و بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به ADHD

تاب آوری به عنوان میزان توانایی فرد در تطابق با شرایط ناگوار وافزایش ظرفیت سازگاری کنار آمدن افراد با استرس، درعین حال تقویت فرآیندهای خانوادگی محافظت کننده و تقویت عزتنفس و خودبسندگی بیشتر میشود بطوریکه مادران کودکان مبتلا به ADHD میتوانند تحت آموزش قرار گیرند تا ظرفیت تابآوری خود را به وسیله ی آموختن برخی مهارتها افزایش دهند، تا بتوانند بر مشکلات منفی محیطی غلبه کنند.هدف: این تحقیق با هدف کلی اثر بخشی آموزش تاب آوری روانی بر احساس شادکامی و بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به ADHD در استان همدان صورت گرفته است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی می باشد . جامعه آماری پژوهش حاضر مشتمل بر مادران کودکان مبتلا بهADHD بود. حجم نمونه متشکل از دو گروه 30 نفری بود. برای تشکیل گروه آزمایش و کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، نیمی از آزمودنی ها در گروه اول و نیمی از آن ها در گروه دوم جایگزین شدند. دو گروه مشابه همدیگر بودند و اندازه گیری متغیر وابسته برای هردو آنها در یک زمان و تحت یک شرایط صورت گرفت. شرکت کنندگان قبل از اجرای مولفه های آموزشی نمراتی را در پرسشنامه های مورد بررسی کسب کردند و بر اساس آن در این پژوهش شرکت کردند. بر روی آنها پرسشنامه کیفیت زندگی (^ 36) و پرسشنامه شادکامی آرگایل در دو بخش پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. نتایج با استفاده از نرم افزار 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری بر افزایش شادکامی و کیفیت زندگی موثر بوده است. همچنین آموزش تاب آوری بر افزایش مولفه های کیفیت زندگی موثر بوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج این تحقیق آموزش تاب آوری روانی می تواند رهیافتی مناسب برای افزایش شادکامی و کیفیت زندگی باشد.

Keywords:

تاب آوری , شادکامی , کیفیت زندگی , مادران کودکان مبتلا به .ADHD