بررسی رابطه بین سبکهای فرزند پروری با احساس تنهایی مطالعه موردی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر ایلام

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین سبکهای فرزند پروری و احساس تنهایی انجام گردید. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی میباشد که پس از انتخاب آزمودنیها، پرسشنامه احساس تنهایی (UCLA) و سبک فرزند پروری بامریند، مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر ایلام بود که در سال تحصیلی -94 93 مشغول به تحصیل میباشند، که بر اساس آمار برابر با 3300 نفر بودند. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای، و جدول کرجسی و مورگان تعداد 346 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. نتایج این پژوهش حاکی است که بین احساس تنهایی و شیوه فرزند پروری سهلگیر رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین بین شیوه فرزند پروری قاطع و احساس تنهایی رابطهای یافت نشد. اما بین شیوه فرزند پروری استبدادی و احساس تنهایی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل نشان داد که سهم عوامل شیوه فرزند پروری سهلگیر با -0/144 درصد، شیوه فرزند پروری استبدادی 0/297 درصد و شیوه فرزند پروری قاطع -0/07 درصد میباشد. این نتایج نشان میدهد که از سه شیوه فرزند پروری مذکور شیوه فرزند پروری استبدادی بیشترین تاثیر را در ویژگی شخصیتی روان نژندی در دانش آموزان دارد. سنجش شیوههای فرزند پروری در خانواده و طراحی برنامههای آموزش خانواده مبتنی بر نیازهای علمی و آموزشی؛ و آموزش سبکهای فرزند پروری به والدین به شیوههای متفاوت از جمله پیشنهادهای این پژوهش بود.

Keywords:

سبک های فرزند پروری , احساس تنهایی , دانش آموزان دوره متوسطه , شهرستان ایلام