اسماعیل سلیمانی - گروه علوم تربیتی، دانشگاه ارومیه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، استادیار روانشناسی، ارومیه، ایران
محمد صاحب قرآنفرد - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل، اردبیل، ایران

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و خودتاب آوری روانشناختی در بین افراد ورزشکار بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان ورزشکار شرکت کننده در مسابقات ورزشی در محدوده سنی 20 تا 28 سال بودند که حداقل دارای سابقه ورزشی بیش از 3 سال داشتند. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل50 نفر ورزشکار گروهی و50 نفر ورزشکار انفرادی بود که با روش نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه آماری انتخاب شدند. همچنین برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته(ویژگی های جمعیت شناختی)، پرسشنامه هوش هیجانی شوت و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون CD-RIS استفاده شده است. ضمن آنکه روش مطالعه از نوع همبستگی بوده، داده های پژوهشی با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین تاب آوری روانشناختی با هوش هیجانی R=./190 همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد P<0/005، بطوریکه هوش هیجانی قابلیت پیشبینی تاب آوری روانشناختی را در سطح معنی داری دارد P<0/005 همچنین بین تاب آوری روانشناختی و سابقه قهرمانی نیز رابطه معناداری بدست آمد بدین معنی که افزایش سابقه قهرمانی با افزایش تاب آوری روانشناختی همراه است.

هوش هیجانی، تاب آوری روانشناختی، ورزشکاران