بررسی رابطه بین شادکامی و کیفیت زندگی در بین مادران کودکان عقب مانده ذهنی شهر بجنورد

هدف از این پژوهش، شناسایی رابطه شادکامی و کیفیت زندگی مادران کودکان عقب مانده ذهنی شهر بجنورد می باشد. به همین منظور شادکامی به عنوان متغیر مستقل و کیفیت زندگی به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر هدف جزو پژوهش های کاربردی محسوب می شود و روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان عقب مانده ذهنی شهر بجنورد در سال 1393 می باشد. حجم نمونه، 100 نفر بوده که با استفاده از روش نمونه گیری با فرمول کوکران انتخاب شده اند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش برای سنجش کیفیت زندگی مادران، از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی SF- 36که این مقیاس با روش لیکرت و با 10 سیو از 8 زیر مقیاس تشکیل شده است و هر زیرمقیاس متشکل از 2 الی 10 ماده است تدوین شده است و برای سنجش شادکامی ، پرسشنامه شادکامی آکسفورد هیلز و آرگایل (2002) مورد استفاده قرار گرفت که این پرسشنامه، شامل 29 سوال است و ضریب پایایی پرسشنامه را 0/91 و همبستگی درونی گویه ها را بین 0/04 تا 0/65 بدست آمده است.همچنین، مقدار آلفای کرونباخ در مقیاس کنترل عواطف 0/84 می باشد. وروایی تمامی پرسشنامه ها توسط متخصصان و صاحب نظران مورد تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS واز آزمون رگرسیون و روش همبستگی پیرسون استفاده گردیده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین شادکامی و کنترل عواطف با کیفیت زندگی ارتباط معنی داری وجود دارد.

Keywords:

شادکامی , کیفیت زندگی , کودکان عقب مانده ذهنی , مادران