مهدی فقیهی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دزفول، ایران
ایرج رسولان - استادیار، گروه عمران، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

امروزه مطالعه بر روی راههای کنترل سازه در برابر بارهای دینامیکی متداول شده است. حضور میراگرها در ساختمان به عنوان یک سیستم کنترلی، منجر به کاهش جابجایی سازه ها گردیده است. براساس مطالعات اخیر، محل قرارگیری میراگرها علاوه بر خصوصیات رفتاری آنها امری ضروری می نماید به نحوی که در برخی ساختمانها میراگر لزوما در بام کاهش جابجایی ماکزیمم نداشته است. در این پژوهش به بررسی عملکرد لرزه ای ساختمان های فولادی کوتاه و متوسط در حضور میراگر نیمه فعال خود تنظیم با سختی متغیر و مقایسه ی آن با میراگر غیرفعال پرداخته شده است. به همین منظور ساختمانهای 8 و 18 طبقه با قاب خمشی ویژه به همراه مهاربند همگرای فولادی مجهز به میراگر RVS-TMD و میراگر غیرفعال تحت اثر هفت زوج شتابنگاشت با روش تحلیل تاریخچه زمانی خطی به کمک نرم افزارهای MATLAB و OPENSEES و قرارگیری میراگر در هر کدام از طبقات 20 الی 30 درصد انتهایی ساختمان مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مقدار میانگین کاهش جابجایی سازه برای ساختمانهای متوسط بیشتر از ساختمانهای کوتاه می باشد.

میراگر جرمی تنظیم شده، RVS-TMD، کاهش پاسخ، ساختمان فولادی، PTMD