بررسی آزمایشگاهی ضریب ارتجاعی بعنوان عاملی موثر در مدلسازی لاگرانژی مسیر حرکت ذرات رسوب پس از برخورد به بستر

در این مقاله ضریب ارتجاعی بعنوان تآبعی از سرعت برخورد ذرات به بستر پلاستیکی در هوا و آب اندازه گیری شده است. نتایج بدست آمده در هوا بیانگر روند کاهشی ضریب ارتجاعی با افزایش سرعت برخورد می باشد. در مقآبل، نتایج بدست امده در آب بیانگر روند افزایشی ضریب ارتجاعی باافزایش سرعت می باشد. بعبارت دیگر، ذراتی که اینرسی بیشتری دارند می توانند در مرحله برگشت بر مقاومت سیال غلبه نموده و ضریب ارتجاعی بیشتری را تجربه نمایند. همچنین نتایج بدست امده در آب نشان می دهد که ذرات در برخورد به بستر، زمانی قادر به برگشت و ادامه مسیر می باشند که سرعت برخورد آنها از یک مقدار بحرانی بیشتر باشد. با افزایش سرعت برخورد تا محدوده سرعت حد، ضریب ارتجاعی هر یک از ذرات بطور یکنواخت افزایش می یآبد. در نهایت، اگر ذرات در برخورد به بستر برگشت پذیری های متوالی را تجربه نمایند. ضریب ارتجاعی از اولین برخورد تا زمانیکه ذره کاملاً متوقف گردد روند افزایشی و کاهشی را به ترتیب در هوا و آب طی می نماید. توجه به روند تغییرات ضریب ارتجاعی طی برخوردهای متوالی ذرات به بستر، موجب بهبود نتایج مدلسازی لاگرانژی در سیستمهای انتقال ذرات با ا ستفاده از سیالهای مختلف می گردد.

Keywords:

ضریب ارتجاعی , سرعت برخورد بحرانی , مدلسازی لاگرانژی