کریم کوتاهی - گروه مهندسی عمران، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران سقز
غلام مرادی - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مفهوم روانگرایی در سال های 1960، با وقوع روانگرایی در انکریج آلاسکا و نیگاتای ژاپن، در سرتاسر جهان مورد توجه قرار گرفت. از آن هنگام تا کنون کارهای بسیاری انجام گرفته که منجر به انتشار مقالات پیشرفته متعددی در مورد ارزیابی روانگرایی شده است. با وجود اینکه اکثر این تحقیقات آموزنده اند، اختلافی دایمی در بین آن ها در ارتباط با روش ارزیابی روانگرایی به نظر می رسد. در تحقیق حاضر قابلیت روانگرایی زمین های ماسه ای منطقه غرب تبریز با بهره گیری از نتایج آزمایشات SPT با استفاده از شش روش، که روش های مبتنی بر تنش سیکلی هستند، مورد ارزیابی قرار گرفته است. این روش ها عبارتند از: 1- روش مرکز ملی مطالعات مهندسی زلزله آمریکا NCEER (1997 و 2001)، 2- روش آیین نامه اروپا 8 Eurocode (2003)، 3- روش تعیینی Seed و همکاران (2004)، 4- روش Idriss و Boulanger (2004) و 5- روش احتمالاتی Seed و همکاران (2004). با استفاده از ضرایب اطمینان روانگرایی حاصله، شاخص پتانسیل روانگرایی گمانه ها محاسبه شده و شش روش مذکور با هم مقایسه گردیده اند. نتایج نشان می دهند که روش Seed و همکاران (2004) برای محاسبه ی CSR از دقت قابل ملاحظه ای برخودار است و استفاده از احتمال روانگرایی بجای استفاده از ضریب اطمینان روانگرایی در نتیجه گیری نهایی در مورد عمق مشخصی از پروفیل خاکی که تحت اثر زلزله طرح مورد نظر روان خواهد شد موثرتر عمل می نماید.|

پتانسیل روانگرایی؛ نسبت تنش سیکلی؛ نسبت مقاومت سیکلی؛ احتمال روانگرایی؛ تحلیل پاسخ زمین