بررسی تاثیر پوشش کربن شبه الماسی بر رفتار خوردگی فولاد زنگ نزن نیتروکربوره شده

در این پژوهش رشد لایه های کربن شبه الماسی (DLC) با استفاده از روش رسوب دهی شیمیایی از فاز بخار به کمک پلاسما (PECVD) بر روی زیرلایه ی فولاد AISI 316L انجام شد. به دلیل تنش های داخلی زیاد پوشش های کربن شبه الماسی، چسبندگی آن ها به زیرلایه فولادی کم است بنابراین قبل از فرآیند پوشش دهی، به منظور افزایش چسبندگی پوشش، فولاد مورد نظر تحت فرآیند نیتروکربوراسیون پلاسمایی قرار گرفت. خواص خوردگی فولاد نیتروکربوره شده و فولاد پوشش داده شده با کربن شبه الماسی توسط آزمون خوردگی الکتروشیمیایی در محلول استاندارد سرم بیولوژیکی مقایسه شد. نتایج حاصل از آزمون خوردگی پلاریزاسیون بیانگر این است که فرایند پوشش دهی کربن شبه الماسی مقاومت به خوردگی را به میزان 96درصد نسبت به سطح نیتروکربوره بهبود بخشیده است که این مساله فولاد را به عنوان کاندید مناسب تری به عنوان کاشتنی برای کاربردهای بیولوژیکی معرفی می کند. به منظور شناسایی فازی لایه ی نیتروکربوره، آنالیز پراش پرتو ایکس (XRD) انجام شد. نتایج آنالیز پراش پرتوی ایکس، تشکیل فازهای سخت آستنیت غنی از نیتروژن، کاربید آهن، نیتریدآهن و نیتریدکروم روی سطح زیرلایه فولاد 316L را گزارش می دهد که این سختی سطح باعث بهبود چسبندگی پوشش به سطح سخت زیرلایه می گردد. همچنین پس از لایه نشانی کربن شبه الماسی روی سطح زیرلایه، آنالیز طیف سنجی رامان به منظور شناسایی کربن شبه الماس و بررسی میکروسکوپی به منظور مشاهده ی ریزساختار و مورفولوژی پوشش انجام شد. باتوجه به تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی، یکنواختی و عدم تخلخل در پوشش کربن شبه الماسی تایید شد.

Keywords:

مقاومت به خوردگی , کربن شبه الماسی , لایه ی میانی نیتروکربوره , زیرلایه فولادی