مصطفی محمدامینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری
قربان محبوبی - دانشجوی دکترای معماری عضو هییت علمی دانشگاه آزاد مراغه
ابراهیم سعادتمند - کارشناسی ارشد مهندسی معماری
بهمن سعادتمند - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری

ایران در سده های گذشته دارای معماری اسلامی و غنی از تفکر و اندیشه بوده است و از گذشته تا بحال معماری آن شهره خاص و عام است به طوری که بسیاری از گردشگران جهان برای چندمین بار به ایران سفر میکنند تا از آثار معماری اسلامی و گذشته ما دیدن کنند با این وجود متاسفانه در دهه های اخیر معماری اسلامی و ایرانی دچار بی مهری قرار گرفته و چندین سال در این زمینه شاهد هیچ گونه ایده و نو آوری چه در طراحی خارجی و چه در طراحی داخلی نبوده ایم و معماری ما به سمت ایدههای غربی گرایش پیدا کرده است و در واقعه کشورهای غربی معماری خود را به ما دیکته کردهاند و بین ما و معماری گذشته فاصله عمیقی انداختهاند این فاصله(بحران هویت) بقدری زیاد شده که دیگر نمیتوان رابطه منطقی با معماری گذشته برقرار کرد. معماری شهرهای اسلامی ومخصوصا شهرهای ایران در طول چهارده قرن، بر پهنه بسیار وسیعی گسترده شده و در نواحی مختلف بسط یافته است و در تمام این دوران، به حیات، خلاقیت، توانمندی و بازسازی خویش ادامه داده و بر بحرانهای مختلف فایق آمدند، اما تحولات و دگرگونیهایی که امروزه در معنا و مفهوم معماری رخ داده، تابعی از سیر تحولات فکری تمدن معاصر است که با علم تجربه گرا و تفکر راسیونالیست مدرن رایج، جنبه ی معنوی و روحانی حیات انسان و اصولا وجه معنوی عالم وجود را انکار می کند.در این مقاله برآنیم تاثیرگذاری و تاثیرپذیری معماری و شهرسازی را از حکمت مستتر در فرهنگ جامعه و برعکس، تاثیر آن در روند توسعهی فرهنگ شهروندان را تحلیل کرده، همچنین نقش هویت فرهنگی بر معماری را مورد بررسی قرار داده و با ارایه راهکارها و راهبردهای در سنت و حکمت اسلامی، بتوان گامی در جهت تبلور مجدد مفهوم شهرهای اسلامی و هویت بخشی به جامعه برداشت.

معماری اسلامی، شهرهای اسلامی، هویت فرهنگی، سنت و حکمت اسلامی، فرهنگ جامعه