تعیین مدل شایستگی حساسیت به فرسایش برای چرای گوسفند با استفاده از GIS (مطالعهموردی: حوضه سوادکوه - مازندران)

چرای دام در مناطقی که دارای تشکیلات حساس به فرسایش هستند، باعث تخریب خاک و پوشش گیاهی شده و سطح مناطق بحرانی را افزایش می دهد لذا در این تحقیق حساسیت به فرسایش به عنوان یک کیفیت اراضی با استفاده از مدل پسیاک و بررسی نقشه های توپوگرافی، مدل رقومی ارتفاعی، نقشه شیب، نقشه زمین شناسی، نقشه خاکشناسی، نقشه پوشش گیاهی و کاربری اراضی بررسی شد. پس از تکمیل فرم مربوط به مدل بررسی و نهایی سازی لایه های اطلاعاتی، ترکیب و تلفیق لایه ها صورت گرفت که حاصل آن ایجاد نقشه نهایی شایستگی فرسایش برای این حوضه بود. برای تعیین کلاس حساسیت خاک به فرسایش نیز از روش فایو استفاده شد. نتایج حاصل از مدل حساسیت به فرسایش در این بررسی نشان می دهد که حدود 2233/8 هکتار 23/3 درصد در طبقه شایستگی S1، 5399/2 هکتار 56/4 درصد در طبقه S2 و 1940 هکتار 20/3 درصد در طبقه S3، قرار گرفته و طبقه N شایستگی از لحاظ فرسایش در منطقه وجود ندارد. لذا، پیشنهاد می شود برای افزایش شایستگی مراتع مورد مطالعه، احیاء پوشش گیاهی با استفاده از گونه های بومی با خوش خوراکی بالا در مراتع با طبقه شایستگی پایین و همچنین استفاده مراتع بر اساس پتانسیل و رعایت حساسیت های خاک به فرسایش پذیری لازم می باشد.

Keywords:

مراتع , پوشش گیاهی , کاربری اراضی , حساسیت خاک , پوشش گیاهی , PSIAC