رضا شوشتری - کارشناس ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران

امروزه تعدد عوامل موثر بر تصمیم گیریهای سازمانی سبب شده تا مدیر یک شرکت بدون استفاده از ابزارها و تکنیک های نوظهور در عرصه مدیریت، نتواند وظایف خود در حوزه راهبری سازمان را به خوبی به انجام رساند. استراتژی را میتوان یک برنامه کلی، یکپارچه، بلند مدت و همه جانبه دانست که مزیتهای کلیدی سازمان را با فرصتها و تهدیدهای محیطی هماهنگ میکند. بر این اساس رویکرد استراتژیک به مسایل یا بطور کلی مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک به عنوان یک ضرورت در دولتها، جوامع و سازمان ها مطرح گردیده است. موقعیت استراتژیک شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در بین سازمانهای متولی خدمات شهری با توجه به گستره وسیع خدمات ارایه شده توسط این شرکت به شهروندان، کاملا مشهود است بطوریکه نقش آن در افزایش سطح خدمات عمومی انکار ناپذیر میباشد، در این مقاله سعی شده است با دیدگاه اهمیت و لزوم توجه هرچه بیشتر به نگرش بلند مدت در برنامه ریزی ها و اقدامات، به منظور جلوگیری از بروز تبعات ناخوشایند، با تجزیه و تحلیل شرایط بیرونی و وضعیت درونی استراتژیهای مناسب به بررسی عوامل موثر در کارایی خطوط پر سرعت اتوبوسرانی به منظور بقاء و بهبود عملکرد شرکت بپردازیم.

حمل و نقل عمومی، سامانه خطوط پر سرعت))BRT، توسعه پایدار شهری، برنامه ریزی استراتژیک