بررسی تطبیقی تاثیر مواجهه با محرک های خشونت آمیز بر عملکرد رانندگان متهاجم وکم تهاجم در گذرگاه های عابر پیاده در راه های بدون علامت (مطالعه موردی: منطقه 21 تهران)

رانندگی خشن که تحت تاثیر استعداد رانندگی پرخاشگرانه و موقعیت های برانگیزاننده صورت میگیرد، بر ایمنی ترافیک به ویژه در کشورهای در حال توسعه که در آن عابرین پیاده اغلب از گذرگاه های بدون علامت عبور می کنند، تاثیری منفی دارد. هدف این پژوهش بررسی (1 رفتار رانندگی افراد متهاجم و کم تهاجم هنگام نزدیک شدن به گذرگاه عابر پیاده در راه های بدون علامت با و بدون وجود محرک های خشونت آمیز و (2 تغییرات تجمعی عملکرد رانندگی تحت تحریکات مکرر در معابر منطقه 21 می باشد. پژوهش حاضر، با کمک ابزارهای تصویربرداری و دوربین های نظارتی مرکز کنترل ترافیک پلیس راهور و با حضور 50 شرکت کننده صورت گرفته است. جنبه های مختلف شرکت کنندگان از قبیل حداقل سرعت رانندگی، فاصله عرضی از یک عابر پیاده، انحراف جانبی، و اقدامات پیشگیرانه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش حاضر بیانگر آن است که رانندگان متهاجم در معرض احساس برانگیختگی بیشتر، عدم راه دادن به عابرین پیاده برای عبور و مرور، رانندگی با فاصله کمتر از عابرین تنها زمانی که عابرین از خطوط حاشیه راست خیابان عبور می کنند، قرار دارند. علاوه بر این، در هنگام مواجهه مکرر رانندگان با محرک های برانگیزاننده، یک اثر تجمعی در رفتار پرخاشگرانه آن ها در گذرگاه های عابر پیاده مشاهده شد. همچنین اجرای طرح های زیست محیطی، اجرای قانون، و کمپین های آموزشی ممکن است در کاهش تعارضات بین عابر پیاده و راننده در راه های بدون علامت عملا موثر باشد

Keywords:

رانندگی تهاجمی , محرک های خشونت آمیز , گذرگاه های عابر پیاده , راه های بدون علامت , منطقه 21 تهران