بررسی اثر طرح هندسی دوربرگردانها بر ایمنی ترافیک (مطالعه موردی: شهر سنندج)

امروزه معضل ترافیک در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا، بخش عمدهای از وقت و سرمایه شهروندان را مصرف خود میسازد، با افزایش بیرویه تقاضا در شهرها، طرحهای ترافیکی اجرا شدهی شهری به خصوص در تقاطعها جوابگوی تقاضای حمل ونقل شهرنشینان نمی باشند. استفاده از دوربرگردانها به عنوان یکی از روشهای مدیریت دسترسی و تسهیل روانی حرکت به منظور بهبود ترافیک شهری، در تهران آغاز و طی سالهای اخیر در سایر شهرها نیز گسترش یافته است. طی این طرح، تقاطعهای چراغدار به دوربرگردان تبدیل شدهاند. در تبدیل تقاطع چراغدار به دوربرگردان در ایران، ارزیابی پارامترهای متعددی مجهول مانده است. در این مقاله بررسی دوربرگردانها از نظر ایمنی صورت گرفته و طی آن دوربرگردانهای شهری سنندج به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است. در ادامه برای انجام مدسازی، متغیرهای مستقل و وابسته در ارتباط با پارامترهای هندسی و ترافیکی، مشخص و تعریف شدهاند. نهایتا جهت ارزیابی ایمنی در دوربرگردانها از روش ساده قبل-بعد و روش بیزین تجربی استفاده شده است.

Keywords:

دوربرگردان , ایمنی , تقاطع چراغدار , روش بیزین