بررسی اثربخشی استفاده از سوخت بیودیزل در کاهش آلودگی هوا برای اتوبوس های شهری مطالعه موردی در اتوبوسرانی شهر تهران

با توجه به تنوع زیاد سوختهای زیستی و همچنین شرایط موردنیاز اثربخشی آنها، نیاز به انجام آزمونهای متعدد آلایندگی برای مشخص شدن کارآمدی این نوع سوختها میباشد. لذا اندازه گیری گازهای خروجی و شاخص دودزایی در حالت کارکرد بدون بار به عنوان اولین قدم از آزمونهای آلایندگی مورد نیاز صورت پذیرفت. بدین منظور 10 عدد اتوبوس نمونه از سامانه اتوبوسرانی شماره 9 شهر تهران برای ا ندازه گیری میزان آلای نده های خروجی از اگزوز انت خاب گرد ید. پارامترهای اندازهگیری شده شامل گازهای هیدروکربنهای نسوخته (HC)، کربن مونواکسید (CO)، اکسیدهای نیتروژن (NOx) و میزان دودزایی Opacity و K value میباشد. اندازه گیریها با 3 نوع سوخت تولیدی از روغن پسماند خوراکی با نسبتهای ترکیبی B2، B5 وB15 صورت گرفت. نتایج مربوط به اندازهگیریها نشان داد که با افزایش درصد بیودیزل میزان CO تا %30 کاهش مییابد. برای آلایندگی NOx و HC دو روند متفاوت به د ست آمد به طوریکه ابتدا با افزایش در صد سوخت بیودیزل تا B5 مقدار این دو آلاینده به ترتیب کاهش و افزایش یافت که منطبق با یافته های جهانی میبا شد. ولی با افزایش سوخت بیودیزل به %15 روند مشاهده شده کاملا معکوس گردید که علت محتمل آن میتواند ناسازگاری موتور خودروهای آزمون با درصد بالای سوخت بیودیزل باشد. از طرفی نتایج مربوط به تاثیر درصد بیودیزل بر روی شاخص کدرسنجی روند مشخصی را نشان نداد.

Keywords:

سوخت بیودیزل , حمل و نقل , آلایندگی گازی , دودزایی