پهنه بندی شهری جهت مکان گزینی بهینه ایستگاه های مترو با استفاده از منطق فازی وgis مطالعه موردی: شهر رشت

دسترسی به امکانات حمل ونقل شهری، نقش اصلی را در توسعه شهری ایفا میکند. مترو یکی از این تسهیلات میباشد و احداث ایستگاهها یکی از مهمترین قسمتهای اجرای آن است. ازاینروی در این تحقیق، به مکان گزینی بهینه ایستگاههای متروی شهر رشت با استفاده از همپوشانی لایهها با فازی و توابع تحلیلی GIS پرداخته میشود. معیارهای در نظر گرفته شده با توجه به نظرات کارشناسان، تراکم جمعیت، ارزش و قیمت زمین، کاربری اراضی، فاصله از آثار باستانی و تاریخی، رودخانهها، گسلها، تقاطعها، ایستگاههای تاکسی و اتوبوس موجود میباشند. برخی از معیارهای انتخابی به منظور مکان گزینی ایستگاههای مترو از نقشه طرح تفصیلی رشت استخراج شد و برخی نیز از طریق بازدیدهای میدانی وGPS برداشت گردید. عملیات استانداردسازی فاکتورهای ورودی به مدل پیشنهادی با توابع عضویت فازی مناسب انجام شد. درنهایت به منظور همپوشانی فازی لایه ها، معیارهای استانداردشده با عملگرهای AND و GAMA فازی تلفیق شدند. با مقایسه نقشه پهنه بندی نهایی با بازدیدهای میدانی این نتیجه حاصل شد که عملگر AND بهصورت منطقی تر مکانهای مناسب قرارگیری ایستگاهها را نشان میدهد. درحالیکه عملگر GAMA مناطقی زیاد باارزش مناسب جهت قرارگیری ایستگاهها انتخاب نموده است که با توجه به مشاهدات میدانی منطقی به نظر نمیرسد.

Keywords:

مکان گزینی بهینه , ایستگاه های مترو , منطق فازی , GIS