ارایه یک روش ابتکاری برای طراحی شبکه اتوبوسرانی تغذیه کننده خط ریلی و تعیین فرکانس

گسترش پوشش تقاضای سفر با وسایل حمل ونقل همگانی سریع (مانند مترو و اتوبوس تندرو) با بکارگیری شبکه های تغذیه کننده امکانپذیر است. پیچیدگیهای زیاد روشهای دقیق حل مسایل طراحی شبکه های تغذیه کننده منجر به استفاده محققین از روش های ابتکاری و فراابتکاری برای حل این مسایل شده است. در این مقاله روش ابتکاری برای حل مسیله طراحی شبکه اتوبوسرانی تغذیه کننده در یک شبکه آزمایشی که قابلیت درنظر گرفتن بسیاری از شاخصهای مهم در طراحی چنین شبکه هایی را دارد، پیشنهاد شده است. در این مقاله ابتدا تعدادی مسیر اولیه تولید شده، سپس به کمک شاخصهای درنظر گرفته شده مانند: نسبت تقاضای پاسخ داده شده به زمانسفر و محدودیت کمینه و بیشینه طول مسیر تعدادی از این مسیرها به عنوان خطوط تغذیه کننده انتخاب شدهاند. محدودیت فرکانس، تعداد مسیر و درصد پوشش داده شده دیگر محدودیتهایی هستند که به کمک آنها مسیرهای نهایی انتخاب شده است. روش پیشنهادی در شبکه آزمایشی سوفالز بکار گرفته شده و توانسته پوشش تقاضای حمل ونقل همگانی در شبکه توسط خط ریلی را به کمک خطوط تغذیه-کننده بهبود ببخشد.

Keywords:

طراحی شبکه , تغذیه کننده , ابتکاری , اتوبوسرانی