رویکرد فعالیت مبنا در بررسی تاثیر سیاست اعمال محدودیت ورود خودروی شخصی بر الگوی انتخاب وسیله شهروندان (مطالعه موردی : محدوده مرکزی شهر اصفهان)

دو رویکرد اصلی در مدل سازی سفر، مدل سفرمبنا و مدل فعالیتمبنا است. واحد تجزیه وتحلیل در مدلهای سفرمبنا، سفر فرد است. در این پژوهش با توجه به برخی معایب مدلهای سفرمبنا و توانایی مدلهای فعالیت مبنا در ارزیابی سیاستهای مدیریت تقاضا، از رویکرد فعالیت مبنا در بررسی آثار اجرای سیاست اعمال محدودیت استفاده شده است. اعمال طرح محدودیت زوج و فرد در مرکز شهر اصفهان باهدف کاهش استفاده مردم از خودروی شخصی و سوق دادن آنها به استفاده از وسایل نقلیه جایگزین حمل ونقل همگانی و غیرموتوری اجرا شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر اجرای طرح اعمال محدودیت ورودی به محدوده مرکزی با استفاده از شناسایی الگوهای رفتاری مسافران است. بدین منظور با انجام مصاحبه با شهروندان مراجعهکننده به محدوده مرکزی شهر اصفهان، انواع الگوهای سفر، زمان شروع سفر و انتخاب وسیله بررسی و تاثیر تحقق اهداف اعمال محدودیت در اثر اجرای طرح فعلی زوج و فرد بررسی شده است. بررسی داده ها نشان داد که چه الگوهایی بیشترین پتانسیل استفاده از حمل ونقل همگانی و غیرموتوری را دارند و چگونه میتوان با تغییر در بازههای اعمال محدودیت و تقویت خدمات حمل ونقل همگانی و غیرموتوری سهم استفاده از خودروی شخصی را کاهش داد.

Keywords:

فعالیت مبنا , الگو , رفتار شهروندان , انتخاب وسیله , محدودیت ورود به محدوده