یکپارچه سازی حمل و نقل ریلی و هوایی؛ رویکردی برای جبران تقلیل عملکرد فرودگاه های درون شهری (مورد مطالعاتی: فرودگاه مهرآباد تهران)

یکی از معضلات عمده فرودگاههایی که در توسعه های اخیر در دل شهرها واقع شده اند عبارت است از مزاحمت عملکرد آنها روی توسعه های مسکونی همجوار و نیز عدم امکان توسعه آینده و تکنولوژیک فرودگاه بر حسب شرایط و نیازهای روز جامعه. فرودگاه درونشهری مهرآباد تهران و مسایل ناشی از آن روی حوزه شهری تحت تاثیر، نمونهای از این مسایل است. تقلیل عملکرد فرودگاه، از جمله روشهای کاهش پیامدهای منفی فرودگاه روی بافتهای شهری پیرامون است. با تقلیل فعالیت فرودگاه، جبران تقاضای سفر هوایی باید از طریق حالتهای دیگر حمل و نقل صورت گیرد. به نظر میرسد توسعه حمل و نقل ریلی بین شهری سریع السیر، می تواند جایگزین مناسبی برای جبران تقاضای سفر هوایی باشد. پیرو این فرضیه مهمترین سوال پژوهش این است که یکپارچه سازی حمل و نقل ریلی و هوایی چگونه علاوه بر جبران تقاضای حمل و نقل هوایی، اثرات جانبی ناشی از کارکرد نامطلوب فرودگاه روی بافتهای اطراف را کاهش میدهد پاسخ به سوال پژوهش مبتنی بر بررسی تجارب و روش تحلیلی-تطبیقی است. مطالعه سوابق توسعه حمل و نقل ریلی سریعالسیر در ارتباط با حمل و نقل هوایی در جهان، نشان میدهد رویکرد تغییر حالت از حمل و نقل هوایی به ریلی در سفرهای کوتاه 800-600) کیلومتر)، تاثیر قابل توجهی بویژه در جبران تقاضای حمل و نقل هوایی و کاهش اثرات زیست محیطی دارد. در ادامه با بررسی و تشخیص مسایل فرودگاه درون شهری مهرآباد تهران در حوزه تاثیر آن، الزامات، میزان و نحوه توسعه شبکه ریلی تهران با مقاصد سفرهای تقلیل یافته تشریح خواهد شد.

Keywords:

یکپارچه سازی , حمل و نقل ریلی و هوایی , قطار سریع السیر , فرودگاه مهرآباد , حوزه تاثیر