روح الله محمدی - دانشجوی دکترای تخصصی حقوق کیفری و جرمشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، مدرس دانشگاه پیام نور واحد ممسنی و رستم، ایران
داریوش بابایی - استادیار پایه . ۹ دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، ایران.

هدف از این پژوهش بررسی معایب و محاسن شبیه سازی انسان و مروری بر آثار آن در فقه و حقوق است. با پیشرفت جوامع بشری و گسترش تکنولوژی،بشر همواره با پدیده هایی روبرو بوده که علاوه بر تهدید نظم عمومی و هنجارهای حاکم، کرامت انسانی را به مخاطره انداخته است. در این میان شبیه سازی انسان که از بدو پیدایش در هاله ای از ابهام در عرصه تولید مثل می باشد پا به عرصه جوامع بشری نهاده است. این فناوری در بادی امر با ایجاد روش نوین در درمان نازایی، درمان اعضاء و بافت های انسان وارد دنیای پزشکی توالدی گردید، لکن با توجه به مقرراتی که حیات بشری برای آن برشمرده است موجب به وجود آمدن دغدغه هایی در جوامع بشری در ابعاد مختلف گردیده است. امروزه شبیه سازی انسان یکی از بحث برانگیزترین مباحثی است که نه تنها در دنیای علم، بلکه در بین تمام اقشار جامعه مطرح است.از دیدگاه فقهای اسلامی شبیه سازی انسان حرام است و دلایل متعددی را علیه آن اقامه کرده اند. از این دیدگاه آن ها شبیه سازی انسان را به دلایل فقهی، اخلاقی، اجتماعی، روانشناختی و دلایل دیگر علمی حرام اعلام کرده اند . شبیه سازی از پدیده های نوظهور در عالم پزشکی است. شبیه سازی تولید موجود زنده بدون انجام عمل لقاح است و شبیه سازی انسان، یکی از مواردی است که واکنش ها و عکس العمل هایی در سراسر جهان برانگیخته است و فقط مربوط به کشورهای اسلامی نیست. با وجود این، علوم و معارف تجربی بشری، هم از جهت موضوع و هم از جهت دامنه آن، مساله شبیه سازی را یک پدیده جدید پزشکی معرفی می کند که دامنه علمی این رشته در تمامی کشورها سایه خواهد افکند . روش مورد استفاده در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد .

شبیه سازی ، معایب و محاسن، قانون ، مسیولیت پزشک ، احکام فقهی