جایگزینی آنتی اکسیدان طبیعی استخراج شده از هسته Crataegus Pontica با TBHQ و بررسی تاثیرآن بر پایداری روغن آفتابگردان

اکسیداسیون روغن ها علاوه بر تغییر ویژگی های ارگانولپتیکی ماده غذایی ، ارزش غذایی و عمر نگهداری روغن ها را کاهش می دهد و به دلیل تولید ترکیبات نامطلوب در روغن برای سلامتی مصرف کنندگان تاثیر سویی دارند. برای جلوگیری از اکسیداسیون روش های متعددی وجود دارد که یکی از این موارد افزودن موادی به نام آنتی اکسیدان است. هدف از این پژوهش، استخراج عصاره هسته ی زالزالک وحشی با استفاده از دو روش حلال سرد و سوکلسله و توسط دو حلال استون و متانول و بررسی خواص آنتی اکسیدانی آن از طریق زمان پایداری روغن آفتابگردان می باشد. نتایج: راندمان استخراج عصاره ها تعیین و میزان کل ترکیبات فنولیک موجود در آن ها براساس روش فولین سیوکالتیو اندازه گیری شد. اثر عصاره ها در غلظت های متفاوت %0/2، %0/4، %0/6 ، %0/8 و %1 درصد در به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو در روغن آفتابگردان تصفیه شده از طریق اندازه گیری عدد پراکسید و زمان مقاومت به اکسیداسیون نمونه ها تعیین شد و سپس با اثر آنتی اکسیدان سنتزی TBHQبا غلظت 1% مقایسه گردید. در بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره های هسته ی زالزالک وحشی در روغن آفتابگردان مشخص شد با افزایش غلظت عصاره ها اثر آنتی اکسیدانی آنها بیشتر شد و عملکرد عصاره ی استونی بهتر از عصاره متانولی بود. بطوریکه عصاره استونی هسته ی زالزالک وحشی با غلظت %1 دارای بیشترین اثر آنتی اکسیدانی بعد از آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ با غلظت %1 بود. این خاصیت به دلیل وجود ترکیبات فنولیک و سایر ترکیبات آنتی اکسیدانی در آن است. بنابراین می تواند به عنوان منبعی از آنتی اکسیدان های طبیعی مورد بررسی و پژوهش بیشتر قرارگیرد.

Keywords:

اکسیداسیون , آنتی اکسیدان , Crataegus Pontica , روغن آفتابگردان , ترکیبات فنولیک , آنتی اکسیدان های طبیعی