حسن مجیدی - استادیار گروه زبان وادبیات عربی، دانشگاه حکیم سبزواری
راضیه رزم آرا - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب دانشگاه حکیم سبزواری

پیامبران الهی هریک برای خود معجزهای داشته اند که مقام نبوت آنان را اثبات می نموده است. امامان اثنی عشری نیز که جانشینان آنها هستند، هرکدام حجتی را دارا بودند که آنها را از مردم عادی ممتاز میساخت. امام صادق (ع) نیز با علم لدنی واسعه خود، الهی وخدایی بودن خویش را ابراز داشتند. امام با راه اندازی دانشگاهی وسیع، علاوه بر تداوم بخشی به راه علمی پدرشان، جریان علم آموزی و علم اندوزی را تسریع نمودند. شرایط نسبتا مساعد گذر از حکومت اموی به عباسی نیز به شکوفایی هرچه بیشتر علم، اعم از عقلیونقلی کمک نمود. فقط در علوم انسانی آنقدر شاهد رشد وپیشرفت شدیم که امروزه تشیع را منسوب به وی مین مایند؛ شیعه جعفری.در علوم تجربی نیز تیوری های ارایه نموده اند که حداقل تا زمان ما نقض نشده اند.در این پژوهش با روش کتابخانه ای به دلایل انتخاب استراتژی علمی از سوی امام (ع) و رشته های علمیای که بدان اهتمامشد، پرداخته می شود.

امام صادق (ع)، تحول علمی، بسترها، رشته های علمی