فاطمه فرهودی پور - پژوهشگر فرهنگستان زبان و ادب فارسی
فائزه جنیدی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
معصومه محمدنژاد - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران

استعاره نوعی آرایه ادبی برای بهکار بردن لفظ یا عبارتی به جای عبارت دیگر بر اساس شباهت بین ایندو است. استعاره که اهمیت بسیاری در شعر و ادب جهان دارد به طوری که شعر را کلامی مبتنی براستعاره و اوصاف دانستهاند، اولین بار بهوسیله ارسطو به عنوان گونهای از تشبیه تشریح شد، به واقعمیتوان گفت استعاره همان تشبیه است که مشبه یا مشبهبه آن حذف شده باشد. اهمیت استعاره در شعربه گونه ای بوده است که ابن خلدون شعر را کلامی مبتنی بر استعاره و اوصاف می داند، و در دورانی،اندیشمندان اروپایی زبان را تنها خیال و استعاره میدانستند و سخنوران اروپایی استعاره را ملکهتشبیهات مجازی خوانده اند. در این نوشته برآنیم با بررسی چند کتاب بلاغی، از نخستین آثار بلاغی تا کتب متاخرتر، بر اساس سیر تاریخی به بررسی تطور استعاره مکتبه که یکی از صنایع بلاغی است، بپردازیم.

بلاغت، سیر تطور اصطلاح، استعاره مکنیه