فقه تغذیه از منظر قرآن و حدیث

تغذیه از نیاز های اجتناب ناپذیر موجودات زنده است و انسان نیز از این قانون مستثنی نیست ، براین اساس آگاهی از قوانینفقهی ودستورات قرآن کریم و ایمه (علیهم السلام) در این مقوله شایان توجه می باشد . به دلیل تفاوت های اساسی نظراتفقهی در مورد حلیت و حرمت بعضی از مواد غذایی، بحث فقه تغذیه با دیدگاه های متفاوتی رو به رو است. در این پژوهشبا عنوان فقه تغذیه از منظر قرآن و حدیث پس از تامل در آیات و روایات مربوط به تغذیه به ویژه حلیت و حرمت موادغذایی، تاثیرات غذای حرام و حلال بر روح و فکر انسان مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق دراین بحث بر اساسمطالعه کتابخانه ای و روش تحلیلی، توصیفی است که با تعمق درگزیده ای از آیات قرآن کریم و احادیث اهل بیت (علیهم السلام) و همچنین بررسی فقهی احکام مربوطه، به رهنمودهایی در امر تغذیه دست یافته ایم. از جمله نتایج این تحقیق ایناست که با دقت در آیات و روایات می توان به ارتباط سلامت تغذیه با امور معنوی و جهان بینی توحیدی پی برد. برخیتوصیه های قرآن کریم در مقوله تغذیه شامل توصیه به خوردن غذاهای حلال، پرهیز از خوردن غذاهای حرام و توجه بهنوع تغذیه و تفکر در ساختار کیفی و کمیت بیانگر این مطلب است و همچنین اصل اولی در بحث تغدیه ، حلیت است،بنابراین برای اثبات حرمت، نیاز به ارایه دلیل داریم و تحریم پاره ای از مواد غذایی حلال و سالم، بدون دلیل روا نیست.

Keywords:

تغذیه , فقه تغذیه , آیات فقهی , روایات فقهی , غذای حلال و حرام