زینب بحرینی - دانشجوی دکتری دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم قم

قرآن کریم آخرین سروش آسمانى است که بر حضرت محمد (ص) فرو آمد و جهانیان را به نور و کمال، هدایت کرد. قرآننه فقط یک کتاب بلکه، یک معجزه است، که نشانهی صدق پیامبر (ص) مى باشد و از این رو اعجاز قرآن از همان اوایل ظهوراسلام مورد توجه مسلمانان و مخالفان آنها قرار گرفت. پس از آشنایى مسلمانان با علوم یونان (از قرن دوم به بعد) و انطباققرآن با علوم تجربى که از قرن چهارم هجرى (در نوشته هاى بو على سینا) رخ نمود، نوع جدیدى از تفسیر قرآن پیدا شد کهبه نام تفسیر علمى خوانده شد و در دو قرن اخیر، در پى رشد چشمگیر علوم تجربى در غرب، این نوع از تفسیر اوج گرفت.در دامن تفسیر علمى، بعدى دیگر از اعجاز قرآن مطرح شد که به نام اعجاز علمى قرآن خوانده شد. اعجاز علمى قرآن بهمطالب و اسرار علمى گفته مىشود که در قرآن بیان شده و در عصر نزول قرآن براى بشر معلوم نبوده و پس از پیشرفت علومکشف شده است. ما در این نوشتار برآنیم که اشکالات تفسیرى و علمى انطباق آیات با علوم تجربى و نقاط ضعف و قوتادعاهاى اعجاز علمى قرآن را بررسى کنیم. زیرا که گاهى مطالب علمى که با آیات قرآن تطبیق شده و به عنوان اعجاز علمىمطرح شده است، مطالبى سست یا نظریه هایى در کنار نظریه هاى رقیب بوده است و گاهى قواعد تفسیرى در این مورد رعایتنشده است. در ادامه این نوشتار نظر اهل البیت علیهم السلام و همچنین علمای شیعه و سنی را پیرامون مساله اعجاز علمی قرآنمطرح میکنیم. از اهداف این مقاله؛ بیان مواردى از اعجازهاى علمى قرآن که صحیح و قابل قبول است و حقانیت این کتابمقدس را اثبات مىکند، بیان مواردى از اعجازهاى علمى قرآن که ادعا شده است و غیر صحیح و غیر قابل قبول است،جلوگیرى از آثار سوء علمزدگى در تفسیر قرآن، جلوگیرى از تعارض علم و قرآن را میتوان نام برد.

اعجاز علمی، تفسیر علمی، قرآن کریم، علوم تجربی، اهل البیت علیهم السلام، علمای شیعه و سنی