مقایسه حافظه کاری در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی

هدف: مقایسه ی مولفه های شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و عادی حیطه پژوهش جدیدی است کهنتایج آن میتواند در راستای روشهای درمانی مورد توجه قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه حافظه کاری دربیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی است. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی علی- مقایسه – ای می باشد. بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی به وسیله مصاحبه بالینی ساختار یافته برای DSM-IV و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (به عنوان ابزار کمکی)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین تکلیف 3 بکآزمون ان بک، توسط افراد شرکت کننده انجام شد. نتایج این آزمون بوسیله آزمون T مستقل و نرم افزار IBM SPSS Statistics 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در تعداد پاسخ هایصحیح اختلال اضطراب فراگیر و عادی در تکلیف 3 بک، در سطح 0/05 تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین میان زمان واکنش بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و عادی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: اگرچه ظاهرابیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر باید به علت تحریک پذیری که یکی از نشانگان اصلی این اختلال است،واکنش سریعتری داشته باشند، اما این ویژگی تشخیصی موید با ویژگی اصلی دیگر این اختلال یعنی دشواری درتمرکز می تواند توجیه کننده زمان واکنش کندتر و تعداد پاسخ های درست کمتر نیز باشد. به عبارت دیگر نقص درعملکرد حافظه کاری و ارایه پاسخ های صحیح می تواند در ارتباط با عملکرد این افراد در تمرکز، به راحتی خسته شدنو بی قراری مطرح شود.

Keywords:

حافظه کاری , ان بک , کارکردهای اجرایی , اختلال اضطراب فراگیر