جایگاه تقصیر در مسیولیت مدنی و مقایسه آن با حقوق کامن لا

حسب ماده ی یک قانون مسیولیت مدنی، مسیولیت بر مبنای تقصیر استوار شده است. اما قانون مدنی الزاما تقصیر خوانده را شرطتحقق مسیولیت ندانسته است. هر جند در حقوق موضوعه ایران تقصیر مبنای منحصر مسیولیت نیست اما نقشی که در مسیولیتمدنی دارد قابل انکار نیست. نقش تقصیر در مسیولیت های مبتنی بر تقصیر، شرط تحقق مسیولیت مدنی است و در مسیولیت هایمطلق، باعث می شود تا زیان دیده راه دیگری جهت اقامه دعوی بیابد و در مسیولیت هایی که قانون گذار تقصیر خوانده رامفروض می داند ، زیان دیده اصولا نیازی به اثبات تقصیر جهت مطالبه خسارت ندارد. در نظام کامن لا نیز مسیولیت مدنی مبنایمنحصری ندارد. با مطالعه در این نظام حقوقی دیده می شود گاه دادگاه ها بر اساس مسیولیت مطلق رای داده اند و در مواردی نیزوجود تقصیر را برای تحقق مسیولیت ضروری تلقی کرده اند. نقش تقصیر در جبران خسارت، هنگامی است که خوانده مرتکبغفلت قابل اغماض می شود و حسب قانون این اختیار به دادرس داده می شود که در میزان خسارت برای خوانده تخفیف قایل شود.

Keywords:

فعل زیانبار , ضرر , رابطه سببیت , تقصیر