نظریات جدید زبانشناسی وکاربرد آن در فهم حدیث نبوی (با تاکید بر معناشناسی صمت به روش ایزوتسو، فرکلاف وویتگنشتاین)

از قرن نوزدهم میلادی نظریات جدید زبانی در اروپا و آمریکا ارایه شد. برخی از زبانشناسان، تلاش بسیاریبرای پیاده سازی و تطبیق این نظریات بر متون دینی نمودند. در متن دینی پیام هایی نهفته است که خداوند برایماهیت وتعالی انسان فرستاده است و عالمان دین، رسالت کشف آنها را دارند. بعضی نظریات زبانشناسی مانندنظریه قومی- زبانی به روش ایزوتسو به عنوان ابزاری می تواند به کمک فهم منابع دینی و کشف حقایق موجود در آن بیاید. از طرفی دیگر باید دقت نمود تسلیم محض در مقابل دانش تجربی جدید و مطالعه مفاهیم دینی ازطریق نظریات جدید زبانشناسی، بی توجه به خاستگاه این نظریات که مادی و علوم تجربی وطبیعی هستند؛مانند نظریه تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف و نظریه ویتگنشتاین، قطعا به روح اصلی متون دینی لطمه می زند؛ دراین نظریات فرضیه هایی مطرح می شود که کاملا قابل تطبیق بر متون دینی نیستند. زیرا در روش های جدیدعرصه زبان با جریانات فلسفی و منطقی آمیخته شده و درهای زبان بر روی علوم مختلف بشری نظیر جامعهشناسی وغیره گشوده شده است واین در حالی است که منبع کلام پیامبر (ص) وحیانی است ودر بسیاری از مواردبا مبانی نظری علوم غربی تناقض دارد. اگر قرار باشد صدق و کذب احادیث رسول گرامی اسلام را زبانشناسانتعیین کنند و کلام پیامبر (ص) با مبانی فلسفی، اجتماعی وتاریخی مورد تاییدآنها مطابقت یابد، مطمینا در فهمحدیث دچار مشکل خواهیم شد و بستر تحریف در حدیث و سفسطه گرایی فراهم می گردد.

Keywords:

معناشناسی , نظریه های جدید زبانی , حدیث نبوی , صمت