عاطفه آقایی - دکترای ارتباطات دانشگاه تهران-
محسن خلیلی - پزشک و دادیار انتظامی نظام پزشکی تهران

بدن به مثابه امری اجتماعی است و برای فهم مدیریت بدن باید به معنای آن نزد کنشگران در زمینه اجتماعی توجه کرد.ایران با رشد شاخص های مدیریت بدن از جمله مصرف فراورده های آرایشی روبرو است. اما اکثر تحقیقات در اینزمینه با رویکرد اثباتی انجام شده، بنابراین این مقاله با رویکرد تفسیری در پی پاسخ به این پرسش است که زنان ودختران جوان شهر تهران چه فهمی از مدیریت بدن خود دارند و آن را چگونه معنا می کنند در این مقاله از روشپدیدارشناسی استفاده کردیم که بر تجربه های دست اول کنشگران تاکید می کند. به این جهت با 26 نفر از زنان ودختران جوان شهر تهران در شش ماه تابستان و پاییز سال 1396 مصاحبه عمیق انجام شد. با این شرط که نمونه ها درشاخص های مدیریت بدن، یعنی استفاده از لوازم آرایشی، انجام اعمال جراحی زیبایی و رژیم های تناسب اندام فعالباشند. گروه سنی مشارکت کنندگان بین 18 تا 23 سال بود و از مناطق مختلف تهران نمونه گیری ها انجام شده و ازمصاحبه شوندگان رضایت نامه آگاهانه گرفته شد. یافته ها به دوگروه مقوله کلی عوامل خرد و عوامل کلان دسته بندی می شوند. عوامل سطح خرد شامل: نیاز به دیده شدن ایجاد حس اعتماد به نفس ، غلبه بر ترس ، حفظ آبرو و حیثیت و عوامل سطح کلان شامل: افزایش مشارکت اجتماعی ، مقابله با طرد اجتماعی ، ایجاد فرصت های ازدواج و دوستی ، نمایش تعلق به طبقه اجتماعی بالاتر ، حفظ خانواده و روابط زناشویی و شباهت به دیگر اعضای گرو هستند. از یافته های نتیجه می گیریم آگاهی مشارکت کنندگان از مدیریت بدن شان در مواجهه بدنمند آنان با جهان زیسته شان شکل گرفته و روایتی است که بیش از تمایز در جهت شباهت با دیگران بروز شکل می گیرد.

مدیریت بدن، پدیدارشناسی، رویکرد تفسیری، تولید معنا